Het was even wennen. De coronacrisis gooit roet in het muzikale eten. Voor mij betekent dat: geen koren leiden, geen optredens, geen voorstellingen, en ga zo maar door. Alleen de pianolessen geef ik in aangepaste vorm. Wat moet je met al die vrijgekomen tijd? In de eerste periode heb ik een beetje vakantie gevierd. Wandelen, fietsen en in de tuin werken. Iedereen uit de cultuursector was plotseling zonder werk. Het lag niet aan mij. Een enigszins troostende gedachte.
Na de zomer ontdekte ik dat ik muziek maken wel erg miste. Je wilt er toe doen, collegae zien. Samenspelen. Mensen iets moois meegeven, een andere invalshoek laten horen. Diep van binnen heb ik de kracht om te creëren en dat over het voetlicht te brengen. In je eentje een concert geven voor de plantjes is op den duur niet bevredigend. Ik begon de moed te verliezen. Voor wie doe ik het allemaal, hoe lang duurt het nog, en nog meer van die hopeloze vragen bezwaarden mijn dagelijks functioneren. Ik wilde een opdracht.
Waar kun je beter over schrijven dan de dingen die je het meest dwars zitten? Ik zette mij aan de vleugel en begon te werken aan een corona-gospel. De akkoorden niet te ingewikkeld, een herkenbare melodie en vooral een hoopvol einde. Toen er een eerste versie was, zocht ik contact met zangeres Jannie Brandsma. Wij hadden vaker samen gespeeld. Zij heeft een goede kijk op tekst en muziek. Vol enthousiasme had ze naar aanleiding van mijn flarden tekst een eerste opzet gemaakt. Gewoon, over de dingen die iedereen meemaakt in deze coronatijd. Zoals ik had gehoopt werd knarsend en krakend de drive in mij wakker. Ik kreeg nieuwe inspiratie om tekst en muziek nog beter in elkaar over te laten vloeien. Hier moet een gospelkoor bij!
Ik ben dol op zingen. Koortjes maken vind ik erg leuk werk. Jannie ook. Dus het lied moest opgenomen worden om onze koorwens te realiseren. Bij Peter van der Zwaag vond ik een plek om op te nemen. Peter is een warme, inspirerende vriend. Hij gaf ons de ruimte om onze creativiteit te laten stromen. Samen met Oeds Bouwsma speelde ik de basis in van wat nu Samen sterk heet. Ik realiseerde me dat ik niet de enige was die zich verveelde. Samen spelen is leuk. Een partij zelf bedenken en inspelen doet een beroep op je vakmanschap.
Peter Krako en Sietse Huisman speelden hun partij in vanuit huis. Peter van der Zwaag wilde strijkers en percussie toevoegen. En zo kwamen op een verantwoorde coronamanier de ideeën digitaal bij elkaar. De mixage wilde Harry Zwerver doen. Alle spelers hadden zich uitgeleefd. Hier een pling en daar een ploing! Heel veel sporen moesten gemixt. Peter Funke stond me bij met goede adviezen. Justin Stoppelenburg bracht me in verbinding met FM Serious request. Samen Sterk is vaak aangevraagd en zelfs gedraaid op radio 3FM. Binnen 5 dagen was het al meer dan 1000 keer bekeken op YouTube. Wat ben ik dankbaar voor de inzet van deze warme, betrokken mensen. Jullie hebben me een geweldige boost gegeven. Dank jullie wel!
Ik zou willen dat mensen geïnspireerd raken door het lied en creatief omgaan met deze moeilijke tijd. Verder hoop ik dat het lied op veel radiostations gedraaid wordt. Een muzikale opdracht vervullen is geloof ik het mooiste wat ik op dit moment kan bedenken.
Laten we de nieuwe situatie gebruiken om het beste uit onszelf en elkaar te halen. Het is tijd voor een andere koers. Stel cultuur en creativiteit, zorg en welzijn, natuur en leefomgeving voorop.
Van altijd maar groei raakt de balans verstoord. Het ‘meer, meer, meer’ levert ons steeds minder welbevinden op. De coronacrisis duurt nog wel even. Het is tijd voor een nieuwe start. Maak een plan en ga er voor!