Iedereen heeft het er over. Wat is de lucht helder! Geen vliegtuigstrepen, je kunt ver kijken, alles is messcherp. Het lijkt wel vroeger, toen we nog kind waren. Deze sensatie kan ik helemaal beamen. “Maar jij ziet dat toch niet?”, wordt me dan gevraagd.

Kennelijk is het ver kunnen kijken nauw verbonden met ver kunnen horen. Mensen die visueel ingesteld zijn, realiseren zich niet dat geluid een grote invloed heeft op hun (visuele) waarneming.

Neem nou een film. De spannende momenten worden aangezet door muziek. Een plechtigheid beleef je intenser door een mooi lied of muziekstuk.

Nu er minder geluid is van vliegtuigen en verkeer, is de akoestiek van onze leefomgeving verbeterd. Zeker in de eerste weken van de quarantainemaatregelen vond ik het geweldig om buiten te zijn.

Gedetailleerd kon je de vogels horen zingen, de bijen horen zoemen. Zo af en toe een auto of een brommer die diminuendo verdween in de nacht.

In de binnenstad kon ik eindelijk weer eens horen hoe breed de straten zijn. Ook de hoogte van de gebouwen is hoorbaar als er minder geluid om je heen is. Dat geeft een gevoel van vrijheid, geen druk op je oren. Het navigeren door de stad gaat een stuk makkelijker. Obstakels neem ik akoestisch waar en mijn sonar werkt voor mij het best als er veel te horen valt. En dat is dus niet wanneer alles door elkaar klinkt en overstemd wordt door een constante dreun van laag geluid van vliegtuigen.

Hopelijk leren we van deze crisis en maken we onze leefomgeving schoon en geluidsarm. Naar ik om me heen vernomen heb, vaart iedereen daar wel bij. Laten we meer aandacht schenken aan visuele rust en auditieve ruimte. Voor mij betekent dat beter zien