Fijn! De kersttijd is weer aangebroken. Ik ben dol op kerstliedjes. Ze voeren me terug naar mijn eerste pianolessen. Ik was helemaal weg van het spel van Louis van Dijk. Zijn kerstplaat draaiden we grijs. Ik kon me niet voorstellen dat ik zo zou kunnen spelen.

De eerste pianolessen die ik kreeg, vond ik saai. Een blauw leerboek met oefeningen waar je iedere dag een half uur uit moest spelen. De duim afgewisseld met de wijsvinger indrukken – en dat een week lang. De keukenwekker stond op de piano. Toen wist ik nog niet dat je ook zonder boek kon spelen, want dat werd op les niet aangeboden. Het lukte me niet een verband te vinden tussen de noten in het boek en wat ik hoorde op de kerstplaat of de radio.

Op een winterdag kwam ik thuis uit school. Voor het eerst werd ik geconfronteerd met de pianostemmer. Meestal is het stemmen van een piano niet bedoeld om naar te luisteren. Maar de  man die nu achter mijn piano zat, speelde steeds geweldige riedels tussen het stemmen door. Even om zijn eigen gehoor op te frissen en omdat hij gewoon een ras muzikant was. Ik stond achter de deur, aan de grond genageld. Dat wou ik ook! Hij speelde alles uit zijn hoofd. Niks geen boeken met saaie frases. In ruil voor een nieuw akkoord moest ik iets voor hem spelen. Hier is de liefde voor improviseren begonnen.

Ik had een kerst quatre-mainsboek gekregen. Met een tante die bij ons logeerde, speelde ik iedere dag een nieuw lied. De harmonieën leken op die van de pianostemmer. In die kerstvakantie kwamen  muzikaal gehoor en de noten uit het boek samen. Ik oefende net zo lang tot ik de harmonieën in de vingers kreeg.

Voortaan keek ik reikhalzend uit naar de komst van de pianostemmer. Mijn moeder hield me zogenaamd ziek thuis. Het stemritueel volgde ik vanaf de bank. Een beetje zenuwachtig, want ik wist dat ik moest voorspelen. Maar ik had goed geoefend en dat werd beloond! Sinds dien noemde hij mij  ‘mijn muzikale engel’.

Helaas is hij te vroeg overleden. Wat had ik hem graag nog eens willen vertellen hoe belangrijk hij voor mijn ontwikkeling is geweest. Tijdens mijn pianostudie kwam hij nog steeds bij mij stemmen. Speciaal op vrijdagmiddag plande hij mij als laatste in. Met een biertje spraken we over muziek. We speelden elkaar van alles voor. Van hem leerde ik dat het spelen van blad niet de enige manier is om te kunnen musiceren. Bedankt Jan, ik ben het nog steeds met je eens.