Wat is het toch een bijzondere week, zo’n Nijmeegse massage vierdaagse. Hard werken met elkaar om de wandelaars op de been te houden. Op mij heeft het een ontspannende werking om me na een seizoen dameskoren en muziekles, een week lang onder te dompelen in de wereld van de massage.
Het was mijn zevende keer binnen tien jaar. Helemaal groen ben ik dus niet meer. Hoewel het evenement hetzelfde is gebleven, bemerk ik in die tien jaar toch kleine veranderingen. De jonge wandelaars die de tocht voor het eerst lopen, lagen nog in hun kinderledikantjes toen ik aantrad in het massage-weekteam. Wat me opvalt aan deze nieuwe lopers is dat ze kleinzerig zijn. Een fors aantal had pijn in beide knieën, beide heupen en enkels. O ja, en ook de nek en onderrug waren pijnlijk aangedaan. Dat klinkt als een typisch verschijnsel van langdurig wandelen, ook wel overbelasting genoemd.
Ook lijkt het succes van wandelen onder jonge mensen maakbaarder geworden. Op internet is van alles te vinden over de voorwaarden voor een geslaagde tocht. Goed voorbereid vroeg men om gekleurde tapes, preventief masseren en pijnstillers. Ik ben benieuwd hoeveel pillen en hoeveel kilometer tape er gebruikt zijn afgelopen week!
Voor een blinde masseur is de zelftaper een waar voelfeest. Een cliënt die last had van z’n rug had een oerbos op zijn rug laten tapen. Ik ben benieuwd waar je de cursus Kunstzinnig tapen voor beginners kunt volgen.
Wat heel vertrouwd is, zijn de zweetvoeten, de geur van pleisters en het gezellige geroezemoes op de poli. Ik kan dan zo heerlijk wegdromen als ik een kuit onderhanden neem. Zeker eentje van een mooie gespierde man.
Wat ook hetzelfde is gebleven, zijn de complimenten. “Fijn dat jullie er zijn!”, “Jullie zijn de helden van deze week!” “Oh, wat heerlijk, daar heb ik de hele dag naar uitgekeken!” Het mooiste compliment kreeg ik deze week van Mounir. Hij maakte deel uit van het Kleurrijke Wandelteam uit Rotterdam, een initiatief van een Rotterdamse theatermaker en de organisatie van de Vierdaagse. Het doel is om meer nieuwe Nederlanders te laten deelnemen aan het evenement.
Het is bekend dat snelle lopers uit warme landen komen. Ze hebben tanige lijven met compacte spieren. Mounir kwam uit Marokko, een lange man die verlichting zocht voor zijn strakgespannen kuiten. Het was een uitdaging om ze los te krijgen. Na een flinke tijd schudden, strijken en kneden had ik mijn doel bereikt. Hij was buitengewoon verrast en tevreden, lyrisch over het resultaat, ik was zijn godin, hij wilde ter plekke een afspraak voor de volgende dag inplannen. Waarop ik tot mijn spijt moest antwoorden dat dat helaas niet ging. Als ik tien jaar jonger was geweest, had ik vast vlinders in mijn buik gehad.
Nieuwe deelnemers introduceren nieuwe complimenten. Wat mij betreft is dat een verandering ten goede. Ik ben benieuwd wat ik volgend jaar zal aantreffen!